Begin april 2018: Ons leventje op Gran Canaria

Het is al weer even geleden dat we de site met een nieuwe episode hebben bijgewerkt. Dat heeft een reden, namelijk dat we hier even pauze hebben genomen en o.a. met onze visite hebben opgetrokken, ziek zijn geweest, en aan het onthaasten zijn.

Hoe gaat dat zo dan, en hoe zien onze dagen er uit? Wat doe je zoal? Nou, hieronder geven we een paar antwoorden op deze vragen.

Allereerst leven we op de boot in de jachthaven van Gran Canaria in Las Palmas. De stad heeft veel te bieden en daar komen we langzaam achter, verder is Gran Canaria een eiland dat eigenlijk alles heeft!

Dit is de haven van Las Palmas, het is groot en ligt aan een rumoerige weg. Maar alles is dichtbij en het liggeld is verassend laag zodat er wat te besteden overblijft! Hier speelt ons leventje zich af.

Ons verblijf wordt onverwacht verstoord door de griep. Bij Diny loopt dat uit op een bronchitis en acute benauwdheidsaanvallen. Dat leidt tot een opname in het ziekenhuis omdat een laboratoriumtest uitwijst dat er stoffen in het bloed zitten die bij een hartaanval horen. Intensive care dus. Gelukkig blijkt dat het niet Diny’s hart is, maar een acute benauwdheid als gevolg van de bronchitis.

Toen ik het initiële slechte nieuws met onze dochter deelde sprong Jiske direct in het vliegtuig en kon ze de volgende dag al mee op bezoek. Extra fijn omdat ze redelijk Spaans spreekt. De meeste dokters hier spreken Spaans, en een enkel woord Engels. Diny hoefde tenslotte maar 1 nacht te blijven.

Ik heb inmiddels ervaring opgedaan met de SOS dienst (dikke pluim voor de hulp!) en de radio medische dienst in Den Helder, want die hebben we benaderd om met een Nederlandse arts te kunnen sparren. Deze dienst is er speciaal voor schepen onderweg. Ook voor hun een dikke pluim. Wat is het fijn dat er mensen zijn die je helpen als je zelf de weg niet weet in een wirwar van ziekte, ziekenhuizen, onderzoeken, kosten en verzekeringen, en de bijbehorende emoties. Het moet allemaal geregeld…

Uit het ziekenhuis, en terug naar Gran Canaria!

                                                     Een overzichtsfoto van een van de groene valleien op GC.

                                                                                                  Zoek maar uit! Wie zou hier nou niet willen wandelen?

Nou, wij in ieder geval wel! Koos en Agnes brachten veel gezelligheid mee, we bezochten ook de duinen, dorpen, haventjes, en de prachtige valleien.

Ook de dorpen zijn de moeite waard. Hier zijn Jiske en ik in Teror nabij de vallei waar veel natuurlijk water wordt opgevangen. Zo wordt het onverwachte ziekenbezoek van Jiske nog gecombineerd met wat aangenaams.

Dit pad is al honderden jaren geleden aangelegd!

In Las Palmas zelf gleden we vanuit het Carnaval naar Pasen. Dat wordt hier gevierd. En hoe!

Niet als een feestje met paaseieren maar heel serieus, met processies waarin zwarte weduwen worden opgevolgd door processie met witte weduwen. In het oude centrum van Las Palmas maakten we deze laatste gebeurtenis mee. De beelden van Jezus en Maria komen één keer per jaar uit de kerk en worden in deze processie door de oude straten gevoerd gevolgd door gelovigen. Vanaf verschillende balkons, waar de processie even stil houdt worden de beelden toegezongen, gevolgd door gebeden van de hele menigte.

Hier een impressie:

Wat een voorrecht om dit mee te maken!  

                                  De beelden op de terugweg. Op de achtergrond de oude kathedraal, de Santa Ana.

Een detail uit de kathedraal.

Ook op het strand wordt aandacht gegeven aan Pasen. Ieder op zijn eigen manier. We wandelen hier regelmatig langs. 

Overdag is het strand vaak heel druk met zon aanbidders, sporters en terrastijgers. Al het lekkers is hier vrij goedkoop en we nemen vaak een cafe con leche of cafe americano. Kijken lekker om ons heen. We zien wel dat de badmode hier toch wel een tikkie anders is dan dat we gewend zijn. Blote billen worden geaccentueerd door hoog opgesneden broekjes waarbij de string in zijn geheel verdwijnt tussen het gebruinde vel, een voor ons normale bikini broek is hier vrijwel niet te zien. Ook veel dames zonder bovenstukje. Och… het kan slechter.

Op de boot gaat het werk door. We hebben besloten om de stuurautomaat maar in zijn geheel te vervangen. Daarvoor zijn flink wat aanpassingen nodig. Nieuw elektronisch kompas en stuurcomputer, nieuwe drive unit voor de hydrauliek, roeraanwijzer, bedrading, software upgrades en de nodige testen. Een hele klus die dagen in beslag neemt. Ook al omdat je tijdens de installatie er achter komt wat er eigenlijk moet gebeuren. De tijd dat je iets uit een doos koopt en dat ook werkt is voorbij. Eerst op internet zoeken waar de manuals zijn om te ontdekken dat bij de eerste installatie en het ‘aan zetten’ niets lijkt te werken. Weer verder zoeken om uit te vinden welke software er eigenlijk in moet zitten, hoe je die upgrade, en vervolgens configureert. De gevonden documentatie blijkt ook nog eens over een oudere versie software te gaan dan die wordt aanbevolen, en daarmee zijn de menu’s en te volgen stappen ook veranderd. Tijdens de eerste proefvaart met het nieuwe systeem dat de ‘haven calibratie’ had doorstaan, krijgen we foutmeldingen door. Wat te doen? Dan ineens geeft het systeem onverwacht door dat de kompas calibratie succesvol is gelukt. (Wat hebben we gedaan om dat te verdienen, de eindeloze rondjes die we voeren om dat te doen werken voor geen meter) En dan Bingo! Opeens lukt het om ook de plotter te integreren en stuurt de automaat er vrolijk op los! Pffft.

De vraag blijft nog wel of we het allemaal compleet hebben uitgevoerd met betrekking tot de gevoeligheid en reactie snelheid. De gebruiksaanwijzing vertelt ons dat je dat in stapjes kunt instellen maar binnen de nieuwe software is dit menu niet meer te vinden….. Wel een soort alternatief.

Ook andere klussen blijven ons bezighouden. Het deel van onze waterleiding dat onder druk staat, en dat ik in Den Oever al heb vervangen blijft maar lekken waardoor er water in de bilge komt te staan.

Hier in Las Palmas hebben ze deze maten niet, dus gaan we over op de aloude gewapende slangen met dubbele slangenklemmen.

Als ik in de hardware winkel kom wordt me een telefoon voorgehouden waartegen ik in het Engels praat over wat ik wil hebben en dat wordt dan vertaald in het Spaans. In deze winkel lukte het, maar bij de kapper, die dat ook deed, dus niet, liep ik toch naar buiten als volgeling van Kim Yong Un!

Trieste verhalen:

Een van de Nederlanders die hier al langer rondhangt vaart met zijn vriendin terug van Tenerife naar Las Palmas. Met alleen de genua op hebben ze een prima tocht totdat ze de havenmond hier in willen. De genua wil niet meer oprollen. Dan maar de motor starten. Die weigert, de accu is leeg. Dirk, zo heet de schipper, wil de haven binnen zeilen en voor anker gaan omdat hij zo niet de jachthaven in wil. Het anker is echter niet klaar en moet uit de bakskist komen. Als Dirk hiermee bezig is verleiert de boot naar buiten waar de hogere golven staan en Dirk slaat overboord. Zonder aangelijnd te zijn en zonder zwemvest. Zijn vriendin gooit hem een lijn toe maar Dirk kan deze niet pakken. Via de telefoon belt zijn vriendin een bevriende schipper in de haven die onmiddellijk uitvaart en een MAYDAY RELAY uit doet gaan. Helaas te laat voor Dirk. Zijn scheepje ligt nu bij de receptie te wachten op wat komen gaat. Zijn vriendin blijft met een trauma achter.

Een ander triest verhaal uit deze haven gaat over een avond waarop er bij de steiger een gitaar drijft. Als er mensen langs lopen blijkt dat onder de gitaar nog een lichaam drijft. Snel op de steiger getrokken en een reanimatie ingezet, maar ook hier komt de redding te laat. Later vertellen andere steigergenoten dat deze man al eens eerder stomdronken uit het water is gevist…. Deze keer te laat.

De Canaries hebben overwegende wind met een noordelijke component. Noord, Noord oost, Noord West. De havens op de eilanden zijn met die kennis ingericht en bieden er voldoende beschutting tegen. Soms gaat het echter mis zoals deze keer in februari. De wind draaide naar het zuiden en nam toe tot windkracht zeven en acht, met de nodige vlagen er boven op. Daar zijn de meeste havens niet op berekend, gelukkig waar wij liggen wel.

In Gran Tarrajal, de haven die we nog niet zo lang geleden bezochten, zinken als gevolg van deze wind drie sleepboten, twee pontons en een zeilboot. 15 ton diesel in de haven! Niet ver van onze haven op Gran Canaria waaien de boten van de bokken af. Er staat in veel havens een swell van een meter! Steigers breken er van af. Opletten geblazen…

OK, en nu dan? Wat gaan we doen? Diny heeft een plannetje bedacht om onze beslissingen te onderzoeken en te onderbouwen. (Zie Girls Talk nummer 11)

We gaan nu eerst even naar Nederland terug. Mijn broer is ziek en we willen hem bezoeken, en dan maak ik meteen van de gelegenheid gebruik om 65 jaar na mijn geboorte in Zaandam, in besloten kring dit heugelijke feit te vieren. Ja, dat is wel een mijlpaal, alhoewel dit vanuit de historie gezien gekoppeld was een het verkrijgen van AOW en de ingang van het pensioen. Nu moeten we ons focussen op 67, en misschien wordt het nog erger. Voor mij geldt ‘sail now and work later!’ (en wacht op de AOW :)