Uit Diny’s lijstje is geen eenduidig antwoord gekomen over het verdere verloop van onze tocht. Maar 1 ding werd wel direct duidelijk, we plakken er nog een jaar aan vast! Voor deze zomer betekent dat dat we gaan proberen naar Madeira of de Azoren te varen, en dan terug komen op de Canarische eilanden om daarna wel weer te zien. Diny’s voorkeur op nummer 1 is een half jaar varen en een half jaar terug in Nederland, die van mij is hier te blijven en af te zakken naar Kaap Verdie en daarna Suriname en verder. Van deze optie heeft Diny allang aangegeven dat zij de lange oversteken wil vliegen. Van hier naar Kaap Verdie zou misschien nog wel kunnen, maar dan of met een opstapper of/en met andere boten opvaren.

Terugblik op onze tijd op Gran Canaria.

We hebben het goed naar onze zin hier. Het was eerst even wennen in Las Palmas omdat de haven groot en rumoerig is, maar toen we een beetje gewend waren bleek LP een geweldige stad te zijn met alles erop en eraan. We wennen aan het feit dat het hier vaak bewolkt en een beetje fris kan zijn en maken verder kennis met de lokale cultuur, de heerlijke boulevard, de restaurants (Jacky’s!), winkels en medezeilers. We kennen inmiddels ook meer mensen in de jachthaven en hebben regelmatig wat ‘borrels’.

                                                                 Aan boord bij de Tomskii Kastan

In Las Palmas komen niet zo erg veel toeristen. Het is hier echt Spaans, alhoewel dat bij sommige Canaries vloeken in de kerk is want ook hier zijn krachten aanwezig die liever van Spanje los zijn. Toch is het leven Spaans en dat wil zeggen, hier leef je meer buiten, gebruik je de terrassen en restaurants, (op iedere 200 Spanjaarden is er een horeca gelegenheid) en doe je mee aan dingen die het Spaanse leven aangenaam maken. Buiten is niet alleen v.w.b. het weer aantrekkelijk, maar er is ook erg veel aandacht besteed aan de aankleding van de stad. Fonteinen, beelden, parken. Alles goed verzorgd. Ook wij maken daar meer gebruik van en dat kan ook als je maar 2,20 euro voor een cafe Americano en een cafe con leche betaalt! We hadden al gezien dat carnaval intens beleefd wordt, maar zien nu ook andere typisch Spaanse dingen zoals de Flaminco! We wandelen vaak over de boulevard van Las Palmas. Er is altijd wat te zien of te doen. Surfers in de golven met natuurlijk surfbarretjes waar men ‘the way of life’ vercommercialiseerd. Echt mooie zandsculpturen, beach volleybal en zon- zoekers in alle soorten en maten. Bij de Cubaanse Bar treedt Guido op met zijn gitaar op de zaterdagen. Er zitten altijd een paar bekenden te luisteren. De wijn is lekker en er is altijd wat te praten. Op de woensdagen is er een Nederlands clubje in de jachthaven bezig met muziek. Guido geeft ook gitaarles, en er wordt gerepeteerd en gezongen. ‘Marmer Stein und Eisen bricht aber unser Liebe nicht!’ en natuurlijk meer recente liedjes. Af te toe zing ook ik mee…. Wel na een Jarra (of twee) Ik schaf ook nog een gitaar aan in de tweedehands winkel. Nu een waar ik ook de barree grepen op kan leren.

 

 

Ook gaat hier onze boot ongepland de kant op voor onderhoud. Ik denk een slechte plek in het vlak te hebben gezien en wil geen risico nemen. Dit betekent dat de vloer opengaat en gelast gaat worden. We mogen wel aan boord slapen, maar met de troep die ik maak is het moeilijk aan boord te leven.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ook gaat hier onze boot ongepland de kant op voor onderhoud. Ik denk een slechte plek in het vlak te hebben gezien en wil geen risico nemen. Dit betekent dat de vloer opengaat en gelast gaat worden. We mogen wel aan boord slapen, maar met de troep die ik maak is het moeilijk aan boord te leven.

 

  

 

Onze loospijpen (buizen in de kuip die een eventuele golf die binnen komt moet lozen) blijken bewoond. Niet te geloven dat deze oesters zich geheel aan de vorm van de pijp aanpassen en deze verstoppen.

Blijkt dat dit hier ‘gewoon is’.

Ik werk verschillende klussen en klusjes af. Er staan nog meer boten op de kant en al snel delen we info, gereedschap, en helpen we elkaar als je meer dan twee handen nodig hebt. Bjorn een Duitse buurman met een trimaran wist me al snel te vertellen hoe je ‘industriële’ antifouling koopt voor weinig. Van de vrachtwagen afgevallen? Willy helpt met het aanmaken van epoxy met een filler. Helpt later zelfs met mijn boot in de was zetten! Later maakt hij ruzie met Bjorn over hoe je professioneel polyester herstelt. Willy is hier allang, helpt graag maar op de Willy manier.

 

 

Diny besluit dan toch maar nog een weekje door te brengen bij Jiske en Fleur. Ze heeft het heerlijk terwijl ik de boot weer in orde kan maken. Bovendien is Jiske een beetje op huizenjacht, en wat is er niet leuker om daar samen mee bezig te zijn.

 

In ons vorig verslag hadden we al geschreven dat mijn broer Tom ziek is en plannen een bezoek aan hem en dat valt samen met mijn verjaardag.

 

65 Jaar is per slot van rekening een mijlpaal, alhoewel deze grens natuurlijk opschuift en de AOW opschuift… 

Ruim een week brengen we door in een achtbaan van emoties. Ontmoetingen met familie, vrienden, buren. Nog even in ons huis geweest. Zo heerlijk en gastvrij ontvangen bij Koos en Agnes, Nel en Boudewijn. Dank jullie wel!

 

 Jarige Job 65

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                 

 

 

 Overtocht van Gran Canaria naar Tenerife

 

De oversteek van Gran Canaria naar Tenerife is op deze route 50 mijl. We krijgen tijdens de oversteek te maken met de acceleratie winden die veroorzaakt worden door de hoge bergen en de wind die zich hierlangs en tussendoor perst. Er komen zomaar 10-15 knopen wind bovenop de bestaande wind. Dus 3-4 Bf erbij. Dat is dus flink. Onze boot gaat flink gereefd door de golven en haalt gemakkelijk de rompsnelheid. De tocht gaat voorspoedig en de nieuwe autopilot doet het prima! Gelukkig!

 De aanloop van de haven gaat langs het markante Auditorium. Je kunt het vanuit zee niet missen. De haven is behoorlijk leeg, maar er zijn wel een paar boten waarop mensen zijn.

 

Ontmoeting Eddy en Almut.

‘Waar komt toch die naam Dayak vandaan?” vraagt Eddy als we afgemeerd hebben. ‘Niet veel mensen weten dat dat het volk is dat op Borneo woont’ vervolgt hij. ‘Zijn jullie daar ook geweest?’ We nodigen ze direct uit op de koffie en maken kennis.

Eddy (82) en Almut (iets jonger) wonen al respectievelijk 27 en 20 jaar op hun boot de ‘Single malt”. Ze hebben de tijd genomen om de wereld rond te gaan. Verbleven o.a. 6 jaar tussen Nieuw Zeeland en rond Fiji en daarna zeilden ze jaren rond Indonesië, Maleisië en Thailand.

Na het Verre Oosten was Madagaskar hun favoriete eiland en ze zeilden heen en weer tussen Afrika en Madagaskar omdat ze daar steeds weer wilden zijn.  Ook nog in 1 keer terug vanuit Zuid Afrika naar de Azoren in ruim veertig dagen. Hun boot ziet er nog piekfijn uit. Daar zorgt Almut wel voor, we zien haar uren boven op het dek van alles poetsen. Echte lange trips gaan ze niet meer doen, maar van hier richting Spanje of via de Azoren naar Portugal (7-10 dagen achtereen!) zit nog in de planning. Wat ontmoeten we toch een bijzondere mensen!

Santa Cruz de Tenerife.

Het is wel weer even wennen voor ons. In Las Palmas wisten we alles te vinden en amuseerden ons prima. Hier is het opnieuw zoeken naar de supermarkt, de leuke plekjes en de goedkopere terrasjes. We missen bekende gezichten.

Op de Canarische eilanden wordt het feest van de Canarisch gevierd. Er staat een podium vlak bij, en er zijn allerlei festiviteiten. 5 dagen lang is er muziek. Soms modern, soms erg traditioneel Spaans. Soms zitten we met veel plezier te luisteren, soms worden we weg gegalmd want het echte Spaans is met veel vibrato en bijbehorende snik. Vrijwel alle liedjes gaan over de eilanden. Er is veel publiek er wordt meegeklapt en geapplaudisseerd. Tijdens een van de liedjes gaat links en rechts de Canarische vlag omhoog. Men is hier trots op de lokale cultuur. Eigenlijk willen ze ook niets van Spanje hebben. Theo en Mieke van de ‘Spirit’ lopen de haven binnen en samen met hen trekken we op de laatste dag van het feest erop uit. Gezellig. Op de verschillende pleinen zijn activiteiten; van jeu de boule tussen de buurtgemeenschappen, zang, dans, lopende orkestjes, klederdracht, en heel veel bezoekers. Aan het einde van de 5-daagse viering is er nog vuurwerk dat we vanuit de kuip van de boot kunnen zien.

Na een beetje gewend te zijn geraakt huren we een auto om de rest van het eiland te verkennen. We bezoeken haventjes in het zuiden die we eventueel aan kunnen doen op weg naar La Gomera (het volgende eiland als er niet een mooi window komt voor Madeira) Er zijn niet zoveel haventjes, en niet alles is geschikt voor een wat langer verblijf. Sommige havens hebben geen of weinig faciliteiten voor bezoekers. Enfin we zoeken het nog wel verder uit.

 

 

We rijden door het Anaga gebergte dat vlak om de hoek ligt en Diny’s zenuwen test op de smalle en hoge wegen met prachtig uitzicht, ook recht naar beneden. Oer-laurier bos. De geur van hars van deze bomen is alom aanwezig, heerlijk. Er zijn veel wandeltochten maar de meeste zijn een a-naar-b type, en dan moet je maar terug zien te komen naar de auto of het busstation. In de afgelegen hoeken komen wel bussen, maar met drie bussen op een dag is dat geen alternatief om je terug te laten brengen.

De vulkaan de Teide is vanaf vele plekken op het eiland te zien. We hadden deze al gezien vanaf Gran Canaria op zo’n 80 km afstand.

 

We rijden via La Laguna naar de Teide. Deze hoogste berg van Spanje meet 3718 meter. De weg er naar toe is verrassend mooi. Overal stoppen we om van de uitzichten te genieten. Het eerste stuk is door een prachtig bos met slingerde wegen en heerlijke bos geuren. In de verte zien we boven de wolken uit om beurten Gran Canaria en La Palma. Die eilanden liggen wel zo’n 80 km weg! De gemiddelde snelheid komt niet boven de 50km/uur uit.

Als we eenmaal ver boven de 2000 meter hoog zijn verdwijnt de vegetatie en neemt het vulkanische gesteente over. Dat is in alle kleuren aanwezig. Van geelachtig zand, wit gesteente, bruin, roze, rood, en zwart. Er bloeien bloemen van alle kleuren in.

We wandelen door een stuk waar de brem in bloei staan. Hier is er zowel witte als gele brem in een decor van echte rotstuin, prachtig.  Wel oppassen voor steek wespen staat op het bord vermeld. We horen er inderdaad ook een behoorlijk aantal zoemen.

 

 

 

Er komt weer een religieuze dag aan (Corpus Christi) want we zien op sommige straten dat er prachtige tekeningen van gekleurd zand worden gemaakt. Het is ware kunst.

 

 

Zonde dat dat straks gewoon weer bij elkaar geveegd wordt!!!

                                                           De kust van Puerto Cruz de Tenerife

We wandelen rond in Puerto de la Cruz en worden blij verrast. Leuke stad met een prachtige wandeling langs de kust en omgeven door bananenplantages.

 

 

 

 

 

 

Helaas geen marina al doet de naam Puerto anders vermoeden, wel veel gezelligheid, natuurlijke zwembaden waarvan er een ontworpen is door Cezar Manrique (ja die we ook al op Lanzarote tegenkwamen) en een mooi zwart strand.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De rode vlag uit: Niet veilig om hier te zwemmen!

 

 

 

 

 

                                                             Het strand bij Peurto de la Cruz is vulkanisch zwart