Lanzarote

Eerst wat over het eiland zelf. Eigenlijk moet ik eerst bekennen dat ik me niet had ingelezen over de Canarische eilanden. Ik had er wel al veel over gehoord in zeilerskringen en daarop besloten dat dit onze eerste doel is in deze reis. Nu we er zijn komt er een heerlijk gevoel van rust over ons. We zijn van plan in deze archipel voorlopig te blijven en dat beperkt onze zeiltochten tot (lange) dagtochten. Er zijn 7 grote eilanden, Lanzarote, Fuerteventura, Gran Canaria, Tenerife, La Gomera, El Hierro en La Palma.

Het is tijd om te zien en ervaren wat deze beslissing eigenlijk inhield.

De zomers zijn hier aangenaam en de winters mild. We zien dat de dagtemperaturen oplopen tot rond de 23 graden, maar zodra de zon ondergaat wordt het hier fris. De nachten zijn koel. Af en toe gaat ‘s avonds de elektrische kachel even aan. De wind is overwegend tussen 3-5Bf en uit noordelijke richting. Eigenlijk is het al een soort passaatwind. Tussen de eilanden neemt de wind flink toe in de zogenaamde acceleratie zones. Die bevinden zich vlak langs de kusten zowel aan de west - als oostkant. Vanuit zuid Spanje is het ong. 530 mijl, de Kaapverdische Eilanden liggen op 800 mijl, de Carieb op 2700 mijl.

Zoals al in de vorige episode aangegeven hebben we het eiland Graciosa op onze weg hiernaartoe over moeten slaan. Vanaf de noordpunt van Lanzarote kun je het wel zien liggen. Het is een eiland met alleen zandwegen, een kleine haven en een baai waar je kunt ankeren. Tegenwoordig heb je een permit nodig om hier te mogen zijn met de boot. De aanvraag voor de permit moet veertien dagen van te voren worden ingediend en bij de bank worden betaald. Er zijn maar twee banken waarbij dat kan. Waarom al die drempels?

Er is nu ook een natuurlijke drempel bijgekomen en dat is dat we, om er te komen, tegen de overwegende noordelijke winden op moeten boxen…

De afstand is wel te overzien. We weten echter nog niet of we er nu al naar toe kunnen of dat we dat later zullen doen.

Diny met op de achtergrond Isla Graciosa. Hier in dit smalle stuk kan de windsnelheid worden verdubbeld vanwege de hoge rotsen waar we nu staan en daarbij behorende acceleratie zone

Lanzarote is een vulkanisch eiland, eigenlijk net zoals de rest van de archipel, gevormd ongeveer 200 miljoen jaar geleden. La Palma, de jongste, ongeveer 4 miljoen jaar geleden. Rond 1730 is het eiland, samen met Fuertaventura 6 jaar lang het toneel geweest van erupties. Het eiland straalt nog steeds het oerlandschap uit dat zich na de uitbarstingen heeft gevormd. In de eerste instantie lijkt het vijandig, ruig, zwart, droog, stoffig, met overal nog krater monden maar nu kan ik de schoonheid ervan zien. In de dorpen en steden zijn de huizen wit geschilderd en hier en daar proberen mensen met aangeplante bomen, vooral cactussen, het groen te introduceren. Het doet ons in zekere mate denken aan Oman. Het ligt op de hoogte van de Sahara woestijn op het vaste land van Afrika.

Typisch beeld van Lanzarote

Cesar Manrique, een architect uit Arrecife, heeft op dit en andere eilanden een flinke stempel gedrukt door een aantal bezienswaardigheden te creëren die gebruik maken van de schoonheid van het land, natuurlijke materialen in combinatie met een zeer kunstzinnig inzicht. We kochten een gecombineerde entree kaart voor zijn werken die variëren van een prachtig aangelegde cactus tuin, uitzichtpunten, musea, door lava veroorzaakte grotten, enz.

                                                         Heel erg de moeite waard, de cactus tuin.

Een van de hoogtepunten op Lanzarote is wel het natuurpark Timanfaya. Kraters en lava in alle vormen en ook nog eens kleuren in overvloed.

Het is zeer indrukwekkend. We rijden er met ons huurautootje naar toe, en worden verder met een bus over het park geleid. Vlak bij de parkeerplaats, boven op de berg, zijn er een paar boorgaten geslagen van maar 2 meter diep, deze maken verbinding met nog gloeiende materie. Wanneer er een emmertje water in wordt gegooid komt dat met een grote knal als stoom weer naar buiten.

                           Een foto van de kraters en het aangelegde pad dat de bus aflegt. Op de achtergrond de oceaan.

De kraters zijn ook per kameel te bezoeken. Hoezo is lava alleen maar zwart?

Pech onderweg en steigerverhalen…

We zijn niet de enigen die met pech op Lanzarote zijn aangekomen. We tellen alleen al drie gebroken gieken! Het resultaat van klapgijpen. We zien hierbij dat het niet alleen de dunne giek is van een Franse serieboot, maar ook van zwaardere ontwerpen. Verder gescheurde zeilen en heel veel verhalen van zeer hoge golven van 6 meter en hoger, aanvaring met walvis, enzovoort. Ik zag echt mooie foto’s van deze walvis, een hump back. ( worden 12-16 meter lang en 36 ton zwaar!)

Zelf heb ik een klep van de wc vervangen, een nieuwe charger/omvormer geplaatst, de bekabeling van de stuurautomaat verandert en nog een aantal kleine zaken. Ook de bulletalie gaan we met een ander systeem aanleggen. Om de klep te vervangen hebben we de uitlaat onder de boot van buiten geblokkeerd met een conische prop zodat er geen water in de boot kon komen terwijl we er ook niet uit getakeld hoefden te worden.

Verder komen we al veel mensen tegen die al jaren onderweg zijn. 7 Jaar is echt geen uitzondering! Zo komen we Marina, een Nederlandse solozeilster tegen. We hadden haar al eerder gezien in Rabat, maar nu leren we haar wat beter kennen. Zij woont op Spitsbergen en is goudsmit. Zij vertelde over haar poolhonden en dat ze al een aantal keer naar Groenland was gezeild, in Noord Canada heeft ze meerweekse kanotochten gemaakt en op een vouwfiets fietste ze van Nederland naar Zuid Frankrijk. Als kind ging ze al met haar ouders mee  kamperen in Rusland. Een avontuurlijke dame dus.

We komen Cynthia tegen die hier 7 jaar geleden aankwam, en niet meer wegging. Ze chartert met haar zeilboot om in haar levensonderhoud te voorzien. Onze Duitse steigergenoten vertellen van hun plannen om in april/mei naar de Azoren gaan om daar 3 maanden te blijven, om daarna weer af te zakken naar hier. Onze Engelse buren gaan eind januari naar Madeira om daarna door te zeilen naar Engeland. Brrrrr! Volgend jaar komen ze dan weer hier terug…

Op een ochtend zien we een roeiboot binnenkomen. Er staat een sticker op ‘Oceanrowers.eu’ en een reclame van Dekker Watersport. Wat is dat nou weer?

Het blijkt dat het Ralph Tuijn is uit Castricum. Kijk eens op deze site om te zien wat deze man doet! Wereld record oceaanroeien, roeifietsen door Australië, record crossings door Afrika en Rusland, op de fiets over het ijs van Groenland, enzovoort. Nu organiseert hij oceaanoversteken per roeiboot voor liefhebbers. Zijn er die dan? Jawel! Hij is nu onderweg naar Frans Guyana en in maart gaat hij met een nieuwe groep van start. En dan denken wij dat we avontuurlijk zijn! 

Hij is hier voor een noodreparatie aan het roer. We zwaaien deze groep, met een brok in de keel, uit op 30 december 2017. Van hier non-stop naar Frans Guyana, je kan je hier toch niets bij voorstellen? Het is gelukkig een rustige dag wat golven en wind betreft en ze hebben er zin in. Wat een helden! Astronautenvoer, poepen op een emmer waar iedereen bij zit, slapen in een kooi kleiner dan een 1 persoons bed. De komende twee maanden roeien, 24 uur per dag, 2 uur op 2 uur af. Volledig blootgesteld aan de elementen

We nemen afscheid van Arjen, Astrid en Michel die met ons opvoeren van Rabat naar hier. Zij zijn onderweg om de wereld te ronden. We ontmoeten Henk en Marja die we ook al kenden van de vertrekkersdagen. Zij hebben minder haast en blijven nog enige tijd in de Canarische eilanden rondhangen, maar Patagonie staat wel op hun programma. We huren samen met hun een auto en crossen het eiland over.

Lanzarote in beeld 

                       Een bodega langs de route

                                                              De lagoon in Arrecife bij laag water

Standbeelden bij het ‘museum for fine arts’

Het is en blijft lekker overdag!

Ondertussen hebben we onze boot in Kerststemming gebracht met gekleurde lichtjes en slingers.

We hebben hier weer volop internet en appen weer uitgebreid met de kids, luisteren de Nederlandse radio met Frits Spits op zaterdag, en natuurlijk de top 2000!

In Arrecife, en eigenlijk Spanje algemeen wordt Kerst niet zo gevierd. Cadeaus werden door de drie Koningen gegeven, daarom is dat hier een veel belangrijker evenement. (6 jan.)

         Kerststal in het dorp

                                                                    Kleuterklas door het dorp; ze houden elkaar vast!

We kwamen deze waarheid op een T-shirt tegen.

Tot zo ver deze episode.

We willen de mensen bedanken die af en toe iets in ons gastenboek schrijven, we kunnen er niet op reageren maar we lezen het met groot genoegen.

Wij kijken uit naar de komst van Jiske naar Fuerteventura begin januari en Fleur en Bob die naar Gran Canaria komen in februari. We missen ze in deze Kerst periode. Whatsapp maakt aardig wat goed, maar lang niet alles.

Wij wensen iedereen een fantastisch en gezond 2018 toe vanuit Lanzarote!