Home
De Dayak
De bemanning
Het plan
Reisverslagen
Naar Oostende
Frankrijk
Golf van Biskaje
Spanje
Portugal
Andalusie Spanje
Marokko Rabat
Oversteek >Lanzarote
Canarische eilanden
Lanzarote Arrecife
FuerteV- GranCanaria
Las Palmas de GC
Gr Canaria/ Tenerife
La Gomera
Rondje eilanden
Kaapverdie
Oversteek Suriname
Indrukken Suriname
Op naar Tobago
Caribbean
ABC eilanden
Aruba Colombia
Colombia
Colombia- Panama
Panama
Corona blues
Herstart?
Girls talk
Notities
Fotoalbum
Waar zijn we nu?
Gastenboek
Links
Contact
Mail adres opgeven?

 

Tenerife Santa Cruz > San Miquel

Golven en Golfen.

Santa Cruz ligt aan de NO kant van Tenerife, redelijk beschut dus. Onze tocht naar het zuiden van Tenerife, als tussenstop naar La Gomera, gaat door een deel van de acceleratie zone. Deze zone is op onderstaande printscreen van Windy goed te zien. Het eerste deel van de tocht gaat dus ook uit het boekje. Met windkracht 4 en een rif in het grootzeil loopt de boot lekker. Maar al snel wordt duidelijk dat er (weer) te veel zeil op staat. Bovendien is de richting van de wind erg variabel geworden en heel vlagerig. De golven die er langs de kust staan helpen ons ook al niet. Ze komen van links, rechts, van achter en soms zelf van voren. Gelukkig zijn ze niet zo hoog. Deze zeiltocht is wat uitzicht op Tenerife betreft erg mooi, maar verder kan die overgeslagen worden. Vlagen van niets tot windkracht 8, van links en van rechts maken dat we door elkaar geklotst worden. Soms zie je op zee de wind aankomen in de vorm van een veld van golfjes waar de toppen vanaf waaien. Vier, drie, twee, een en HOP weer windkracht 8 voor een paar minuten. Onze nieuwe autopilot is in zijn sas en anticipeert op de rare bewegingen van ons schip.

Zeilen in de acceleratie zones van de eilanden. Je ziet hierboven dat we de wind+gust aan hebben staan. Dit geeft een goed beeld van de 15 knopen extra die je in deze zones hebt. Hierop zie je ook goed dat er voor de kust van La Gomera ook zo’n zone ligt. Deze is 6 mijl breed. 

Tot dat we de eerste hoek om zijn (Zuid Oost Tenerife) en er weer orde in de chaos komt. De zee vlakt af en we zijn in no time in San Miquel aangekomen. We roepen de havenmeester op, maar geen gehoor… Onze marifoon geeft een ongewone boodschap op het scherm. ‘Initiating memory xxxx’ en meer onduidelijks. Gaat dit onmisbare communicatie middel nou ook al stuk?

 

 

Veel van onze zeilkennissen slaan San Miquel over omdat er niet veel meer te doen is dan golfen. Nou, dat is nou net wat we willen gaan doen. Er is een baantje voor beginners met 9 holes, pitch & putt. Voor 22 euro pp mag je er de hele dag op spelen krijgt een set clubs en een 3 gangenlunch erbij. Diny laat al snel een stabiele slag zien en krijgt gevoel bij het putten. Ikzelf sla behoorlijk rommelig en haal mijn genoegen uit ‘ver’ in plaats van zuiver. Uiteindelijk krijgen we club 7 een beetje onder de knie. De grote baan (18 holes van gemiddeld zo’n 450 meter lang) laten we nog maar even voor de echte spelers, alhoewel het elektrische karretje dat in de green fee zit natuurlijk ook heel leuk/decadent en aantrekkelijk is. Wellicht een volgend keer…

 

 

San Miquel is verder echt een toeristen dorp. Veel Engelsen en een heuse Irish Pub waar we getuigen zijn van een stukje cabaret. Niet te verstaan dat platte en rappe Engels, maar wel gezellig. We lopen naar een nabij gelegen dorp, beklimmen een vulkaan krater en plannen de tocht naar La Gomera. We blijven langer dan gepland. Een weergat naar Madeira zit er voorlopig niet aan te komen en dus richten we ons verder op La Gomera.

 

 

 Alles gaat stuk aan boord....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En jawel hoor, na het elektrisch toilet een paar weken geleden week is nu ook de marifoon onherstelbaar stuk. De leverancier in Nederland wil ons, als particulier, eerst niet helpen, maar van de technische dienst krijgen we toch uiteindelijk te horen dat de elektronica stuk is. Gelukkig is er in de buurt een nieuwe te koop, en wel een die in ons netwerkje van Raymarine te koppelen is. Dat is makkelijk omdat de marifoon, in geval van nood, ook onze positie uitzendt, en die moet uit het netwerkje komen. In de brochure staat dat je binnen een paar minuten het menu en de mogelijkheden onder de knie hebt en de installatie een fluitje van een cent is. Nou, dat is dus niet zo. Als alles aangesloten is blijkt dat ik maar een paar honderd meter kan zenden in plaats van 50 kilometer ofzo. Na veel gerommel en gesoldeer met nieuwe coax kabels komt alles toch weer goed en kunnen we echt vertrekken naar La Gomera.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We zoeken een mooi dagje uit om naar La Gomera te gaan. Gezien de acceleratie zone houden we al rekening met een toename van de wind met 15 knopen bovenop de 15 knopen die voorspeld zijn. (Samen windkracht 7) Het eerste deel van de tocht zeilen we op alleen de genua om het grootzeil later bij te zetten. Maar na een mijl of 7 valt de wind geheel weg (klopt ook met de voorspelling zie plaatje helemaal bovenaan) en starten we de motor. Verder op zee zien we een paar bootjes rare bewegingen maken. Cirkels, of heen en weer. Dan weer alleen, dan weer samen. Ja! Er zitten daar een aantal scholen grienden en we gaan er op af. Tijdens deze oversteek komen we drie scholen van zo’n 15 dieren tegen en daarna nog een schooltje dolfijnen!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een volwassen griendmannetje is 4 tot 8,5 meter lang (gemiddeld 5,5 meter) en weegt tussen de 2 en 4 ton (gemiddeld 3,5 ton). Volwassen vrouwtjes zijn kleiner: tussen de 3 en 6 meter lang (gemiddeld 4,6 meter) en 1,8 tot 2,5 ton.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In de zeilaanwijzing staat dat het handig is om San Sebastian de La Gomera vanuit het noorden aan te lopen ivm de toenemende wind bij het eiland. Als we in de buurt van de zes mijl zone komen blijkt de wind uit de andere kant te komen! Uiteindelijk kruizen we er bijna recht tegenin met behulp van de motor. Het haventje en stadje zien er fantastisch uit. De marina ligt in een baai, direct in het centrum, het dorp tegen de heuvel gebouwd met veel gekleurde huizen, een dorpsplein en een zwart strand aan het plein.

 

La Gomera: Wat ben je mooi!

Op zich is La Gomera een klein eiland. Rond met in het midden een vulkaan met een top van bijna 1500 meter. De overwegende NO wind zorgt voor verzadigde lucht die wolken vormt wanneer deze door de vorm van de bergen omhoog wordt geduwd. Het landschap is spectaculair met heel veel afwisseling.

Er zijn ravijnen, kloven, bossen en een rijke nautische historie.

Net zoals op de andere eilanden claimt La Gomera het vertrekpunt van Columbus te zijn. (die deed ook 4 reizen naar de nieuwe wereld, en vertrok ook zeker van hier)

                                                       Gelukkig voor ons is er nu een marina!

 

 

 

 

 

 

 

Vlakbij onze jachthaven in San Sebastian staat het eerste verdedigingswerk dat La Gomera moest beschermen tegen piraten die regelmatig dit eiland bezochten en bij gebrek aan sociale zekerheid alles meenam wat er te vinden was.

Deze kerk bezocht Columbus met zijn bemanning. Binnen in de kerk is nog een nautische schildering op een van de muren te vinden.

 

Vlakbij onze jachthaven in San Sebastian staat het eerste verdedigingswerk dat La Gomera moest beschermen tegen piraten die regelmatig dit eiland bezochten en bij gebrek aan sociale zekerheid alles meenam wat er te vinden was, en dat waren niet alleen de geiten...

                                      Vlakbij onze marina is het centrum dat direct aan dit plein te vnden is. 

 

 

 

 

Tegelvloer met de route van Columbus. Zelfs in Jimmy Corneli Ocean Passages of the world wordt hiernaar verwezen. De route die door Columbus genomen is is eigenlijk nog heel actueel.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De wegen zijn goed, maar door de bergen gedicteerde slingeringen en haarspeltbochten komt de gemiddelde snelheid niet boven de 40km / uur. Om de paar honderd meter een ‘mirador’ een uitzichtpunt. 

                                                                   De ‘Roque’.  

Let op de prachtige weg die er langs gaat. Het is bijna niet te bevatten hoeveel krachten er zijn vrijgekomen bij het ontstaan van dit eiland. Vergeet niet dat de zee hier ook al een kilometer of meer diep zijn, en dan dit…

 

En ze zijn allemaal de moeite waard voor een stop, en dat doen we dus ook. Voor Diny zijn veel bochten en afgronden een beproeving, maar ze zet door en het is de moeite waard. In het midden van het eiland is een natuurpark met oerbos. Laurier bomen begroeid met mos dat er spookachtig uit ziet. Er zijn mooie wandelingen uitgezet. Voor ieder wat wils.

                                       Heerlijk in het bos ronddolen. Op 1400 meter hoogte.

 

 

                                                     Diny in haar element! Even groen bijtanken...

 

 

 

 

 

 

De zuidkant van het eiland ligt vrijwel altijd in de luwte

 

 

 

 

 

 

 

Samengevat, dit is een prachtig eiland en een super bestemming voor zeiler, wandelaars en andere toeristen. We zien in de jachthaven dan ook een paar blijvers, mensen die hier op de boot wonen en niet meer weggaan. Ik kan het me indenken. het is hier veilig, heerlijk weer, zee, strand, dorp op steenworp afstand. De bevolking hier heeft altijd iets te vieren, en is vriendelijk. Dorps, maar ook uitgaand want, als er gefeest wordt, dan wordt er ook gefeest. Op het strand hier vlakbij wordt gymles gegeven, strand volleybal, voetbal, zwemmen, kanoen enzovoort. 's Ochtends gym voor de ouderen met muziek en al. Niet voor niets trokken hier hippies naartoe om hier nooit meer weg te gaan.

Blijven wij ook? Nee, maar hier terug komen dat wel!

bemanningdayak@gmail.com