Tijd voor een update van de Dayak en de daarbij behorende belevenissen. Deze keer gaat het over een ronde eilanden. Van Gomera naar Tenerife, naar Gran Canari, opnieuw Tenerife en weer La Gomera.

Eerst maar het belangrijkste stuk: We hebben besloten onze reis uit te breiden met een bezoek aan Kaapverdië en aansluitend in januari 2019 naar Suriname over te steken om vervolgens al hoppend richting Curaçao om daar weer de balans op te maken voor de volgende plannen.

Sinds ons vorig schrijven hebben we ons vermaakt op de Canarische eilanden. Waren we eerst nog van plan om ook de Azoren te bezoeken, nu is dat dus veranderd. Er waren wel een paar mooie weer-windows om er naar toe te gaan, maar steeds hadden we iets dan moest gebeuren. Tot het moment dat we dachten: we gaan verder en voor die tijd gaan we nog een keer naar Nederland omdat dat hier vandaan zo makkelijk is.

Hoe de beslissing om door te varen tot stand komt was voor ons toch wel een lang proces. Het is een combinatie van veel zaken. Het start natuurlijk met de wens om het te doen, dan voorzichtig eens gaan plannen. Met de anderen waar we mee omgaan gaat dat makkelijk; waar je mee omgaat word je mee besmet, en dat doorgaan-virus zit bij velen ingebakken. Voorzichtig hoor je ‘Ook met de Kerst in Mindelo?’  Er vormt zich een groepje van schepen en bemanningen die je daar terug gaat vinden.

Inlezen is een volgende stap, waarom willen we er naar toe, hoe mooi is het, hoe veilig is het, is er nog een terugweg, hoe lang duurt het, wat moet er nog aan de boot gebeuren, verzekering, en welke extra voorwaarden, enz. enz.

Diny heeft al lang duidelijk gemaakt dat de trip naar Kaapverdië (+/- 7 dagen aaneengesloten zeilen) voor haar het max is en dat er dan welzeker een opstapper mee moet.

                                                              Tenerife naar Kaapverdië

De oversteek naar Suriname (14-18 dagen) is voor haar zeker geen optie dus moeten we kijken wie er eventueel mee wil. (met dat laatste was ik tijdens ons bezoek aan Nederland in April al kandidaten aan het  polsen)

Om een lang verhaal kort te maken vaart Peter Blokhout met ons mee naar de Kaapverdië, en Hans Broeder en Boudewijn Visser vergezellen me naar Suriname! De vluchten van de opstappers worden geboekt en bij ons groeit de overtuiging dat het gaat lukken. Hadden we eerst nog bedacht dat we het eiland Sal als eerste aan zouden lopen, denken we nu dat het toch Mindelo wordt na berichten van berovingen waarvan sommige met geweld. Ook daar zijn vluchtelingen maar die worden echt aan hun lot overgelaten en moeten dus proletarisch shoppen….

Route naar Suriname als verlengstuk van de route naar Kaapverdië

We zijn inmiddels de boodschappen aan het inslaan.

Een menulijst opgesteld voor 4 weken.

14 verschillende keuzes zitten inmiddels in genummerde plastic zakken onder de banken. Komt nog bij dat we van andere vertrekkers horen dat je echt in de Canarische eilanden moet inslaan omdat er verderop weinig meer te koop is, en dan ook nog heel duur. Onze boot blijkt al gauw erg klein. Elk gaatje wordt benut en volgepropt.

Totdat…. Er in eens een kakkerlak over het aanrecht loopt. (Het is niet de vraag of het gebeurt, maar de vraag wanneer…) Het is weliswaar een kleintje, maar overduidelijk een kakkerlak. Shit!

Alles er weer uit. Alle kieren en gaten volgespoten met gif, kakkerlakkenvangdoosjes (mooi ‘galgje-woord’) geïnstalleerd, ‘s nachts een natte dweil op de vloer want daar willen ze wel graag onder gaan zitten zodat je ze de volgende morgen kunt verrassen met een klap op de kop.

Al met al houdt het ons bezig en het blijft onzeker of de strijd gewonnen is. Meer gif ingeslagen, spuitbus, plakstrips, gel-gif-van-Bayer, enz.

Intussen zijn we weer terug op La Gomera na Tenerife, Gran Canaria, weer Tenerife en nu weer hier. Het is leuk om de plaatsen te bezoeken waar we al eens geweest zijn. Het weer is prima, soms een beetje erg warm, maar daar helpt zwemmen heel goed tegen.

Op ieder plek waar we komen zijn er festiviteiten variërend van leuke marktjes, folklore dansen, processies, muziek optredens. De Spanjaarden gaan helemaal los en dansen en klappen mee. Veel traditionele kleding. De trots spat er van af. Hier in La Gomera wordt vanaf begin oktober tot mid december de maag van Quadaloupe geëerd. Het beeld van deze maagd, dat speciaal voor vissers veel betekent, wordt van haven naar haven vervoerd over het water. De aankomst in San Sebastian (waar we te laat voor waren) trok 20.000 bezoekers waarvan er zo’n 200 het water in waren gegaan om het beeld te verwelkomen! Daarna het ene orkest na het andere tot 05.00 in de morgen waarvan de luidsprekers wel in onze kuip leken te staan. Voor ieder wat wils, reggae, hardrock, traditioneel. Opnieuw, iedereen doet mee, op de straat wordt zelfs gedanst. Wat zijn wij toch een zootje stijve Hollanders als je dit zo ziet!

Van ons bevoorrechte leventje genieten we nog steeds volop. Toch nog zijn er dagen die er boven het gemiddelde uitsteken. Een onverwachte uitnodiging om mee te gaan duiken bijvoorbeeld,

of een lange wandeling met een van de kennissen die we hier hebben opgedaan.

                            We lopen routes van 22 km en 18 km door dit prachtige terrein

                  En een heerlijke en gezellige BBQ. Met Marcel, en Lena, Roland, Theo en Mieke, Martin en Yvonne.

Blazen Marcel!