Guernsey > Lezardrieux (45 miles) > Roscoff (45 miles)
We kunnen om 12 uur ‘s middags over de drempel van de haven van St. Peters Port in Guernsey. Deze keer komt de wind uit de goede hoek. Toch staat ook hier weer eerst de motor bij om ons langs het eiland te brengen, want de tegenstroom is krachtig. Later die dag zeilen we eindelijk met een flinke vaart de goede kant op.
We hadden vernomen dat Lezardrieux een prima plek is om de eerste kennismaking met Bretagne te doen, en dat is ook zo. De aanloop van Lezardrieux begint al mijlen voor de ingang van de rivier. Op zee, op al een mijl of drie uit de kust, vind je de eerste boeien die een veilige aanloop garanderen. Het verval is hier nog echt groot, een meter of 6. Veel jachthavens zijn er in dit gebied niet die altijd aanloop-baar zijn. Er zijn er een aantal waar je alleen bij hoogwater in kunt. De details van dit soort havens op onze kaarten doen ons besluiten die maar over te slaan, want niet alleen de beperking van hoogwater, maar ook de vele droogvallende stukken ervoor, de rotsen, wrakken, en andere obstakels zien er afschrikwekkend uit.
De aanloop naar Lezardrieux maakt me erg blij. Het is net alsof we Noorwegen invaren met overal rotsen, eilandjes en mooie vergezichten. Langs de bedding liggen de zogenaamde moorings waar bootjes en vissersschepen aan vast liggen. Dieper het land in is een jachthaven bij het dorp. Op de boordradio horen we muziek die uit Ierland zou kunnen komen met fluiten en trekzakken, afgewisseld door een gesprek waar het ‘Keltisch’ accent in doorklinkt. De bakens zijn groot en duidelijk.
Het dorp is klein en ontegenzeglijk Bretons met uit grote granieten stenen opgebouwde huizen, een prachtig kerkje, een Mairie (stadhuis) en een boulangerie. We blijven een extra nacht en wandelen langs de rivier richting zee en we worden getrakteerd op prachtige uitzichten.
De bedoeling is dat we Bretagne ronden in een aantal dagtochten om, in de buurt van Brest, onze tocht naar Spanje te gaan in plannen. Diny ziet vooral op tegen de optie om het in ene te doen. Dat is drie dagen en nachten aan een stuk doorvaren om een stuk van 330 mijl te overbruggen. Daar komt bij dat de grib-files (onze wind informatie) erg onbetrouwbaar blijken. Iedere keer dat we ze raadplegen zitten ze er naast voor wat betreft de wind sterkte, maar ook de richting. En we hebben voor zo een oversteek een goed weer ‘window’ van een dag of 4 nodig om ons een veilig gevoel te geven over te kunnen steken. De volgende opties moeten voor ons vorm gaan krijgen; 1) een extra opstapper aan boord, 2) opvaren met andere jachten, 3) afzakken langs de Franse kust in dag tochten om zo de oversteek in te korten. Dit laatste kost heel wat dag trips om er uiteindelijk 24 uur vanaf te snoepen. Enfin, we denken er over na. De bedoeling is wel dat we de golf al begin augustus oversteken, omdat daarna de kans dat de golf zijn slechte reputatie waar maakt alleen maar groter wordt. (Ik heb bij ‘notities’ al een paar mogelijkheden beschreven.)
De eerste stap vanuit Lezardrieux is Roscoff, ook een haven die gewoon aan te lopen is, maar wel op flinke afstand ligt. Weer zo’n 10 uur varen, en weer zitten de gribs er naast. Wat een zeildag zou moeten zijn is weer een motordag geworden. De wind zou 10 knopen moeten zijn uit zuid west, maar is er niet, of komt zoals later blijkt met 25 knopen uit een flinke regenbui. De motor doet weer zijn werk.
Het stadje Roscoff (wie kent het niet?) is alleraardigst. Een dorpskern uit 1500-zoveel en met veel bloembakken versierd. Ook weer typisch Bretons. De oude haven valt geheel droog, en er liggen talloze kleinere motorbootjes en vissers. De restaurantjes serveren mosselen en fruit du mer, we scoren een heerlijk stokbroodje bij de bakker en eten dat op de havenkade op. Het weerbericht is zodanig dat we verwachten hier nog wel even te moeten blijven.
