Van Figueira da Foz varen we naar Peniche. Een lange tocht die we voornamelijk op de motor afleggen. We slaan hier bewust een aantal plekjes aan de kust over om wat meer haast te maken richting zuid.
De dreiging van mist is er de hele tijd, en wanneer we Peniche bereiken wordt het zicht alweer direct minder om niet meer weer te keren. We liggen aan een kleine steiger en zien soms de andere kant van de haven niet. Bovendien wordt het weer kouder…
We beloven onszelf een lekker dinertje en vinden een heuse Sushi bar, All you can eat. Nou, dat hebben ze geweten, en wij ook! We gaan er dik ingepakt heen. Dat wil zeggen met lange broek, shirt en trui en een jas er overheen. (Je moet weten dat ik tijdens het vertrek uit Holland bedacht had dat mijn korte broek en polo niet meer uit zouden gaan….) De ene bestelling volgt de andere op en het smaakt heerlijk. Toch kun je wel eens het overzicht van de bestellingen kwijtraken, en zo gebeurde het toen ik net besloten had niets meer te eten, de kip nog aan tafel werd bezorgd. En dan geen klein portie, nee een flinke portie. Diny kijkt snel de andere kant op en laat mij de strijd alleen aangaan. Overigens wat smaak betreft geen straf, want het is opnieuw voortreffelijk en dus extra verleidelijk. Uiteindeijk win ik de strijd, en even later verlaten we een beetje boerend het pand.
De havenmeester geeft aan dat het hier altijd mist, maar dat het normaal rond 11 uur opklaart. Nou dat lukte deze keer niet. Een en ander ziet er een beetje triest uit.
Een bezoek aan het oude fort waar ten tijde van Zalazar de politieke gevangenen vast zaten is echt een aanrader volgens Lonely Planet. We gaan op weg, maar halverwege de ingang komt het toch al wel wat bekend voor. Niet dat wij daar gezeten hebben, maar wij zijn er al eens geweest! Drie jaar geleden alweer. Kennelijk waren we beiden vergeten dat dat in Peniche was. Ook het oude stadje met de smalle kleurrijk geverfde huisjes met tegeltafrelen komen ons later bekend voor.
Het oude fort had vorig bezoek aardig indruk gemaakt. Maar dat we nu al zoveel vergeten lijken te zijn verbaast ons… (Whats ups Mr Alzheimer?)
Het is spannend wanneer we de volgende dag beslissen met mist uit te varen. We hopen dat het buitengaats meevalt. En…, dat is gelukkig ook zo. Al snel worden we door dolfijnen verwelkomt! We kunnen echter niet de mooie eilanden voor de kust zien op 8km afstand.
We varen naar Cascais aan de monding van de Rio Tejo (Taag)waar Lissabon aan ligt. Het is opnieuw een rustige tocht met niet te veel swell. Toch blijft weer de motor veel aanstaan omdat we anders te weinig voortgang maken. De Portugese kust is prachtig en op een zeker moment zien we vanaf de zee boven op de bergen een enorm fort staan. Het moet wel een km of 20 weg zijn maar ziet er indrukwekkend uit. Het blijkt later het fort bij Sintra te zijn dat er al 1000 jaar staat! Michiel de Ruyter moet het al gezien hebben toen hij hierlangs voer! Portugal blijft ons verbazen met zoveel kunstschatten, historische schatten, en landelijke schoonheid.
Wanneer we de baai binnen varen worden we verrast door de warme en aangename wind. Eindelijk! Hier worden we blij van. Korte broek!
Ik had me voorgenomen om de jachthaven van Cascais op te zoeken ondanks dat we weten dat deze mondain en duur is, maar ja na 1 oktober half geld…. Maar toen we aankwamen in de prachtige baai waar al veel schepen voor anker lagen bedacht ik me onmiddellijk. Wat mooi! We ankeren in 5 meter diep water en kijken uit op het strand afgewisseld met prachtige oude gebouwen die ook nog eens prachtig verlicht blijken. Op deze ankerplek ontmoeten we ook verschillende andere Nederlanders, waarvan we er 1 kennen van de vertrekkersdag.
Bijbootje opblazen en er heerlijk op uit gaan. Het is hier echt mooi. We zijn niet alleen de mist eindelijk kwijt, maar hier bruist het nog. De barretjes zijn open, de terrasjes bezet, het is gezellig. We blijven er een dag of zes en genieten volop.
Cascais aankomst, gooi hier maar het anker uit!
Cascais ankeren. Wat een straf…
Cascais baai overzicht
Waar is die Dayak? Daar ligt die Dayak!
Een van deze dagen pakken we de bus naar Sintra. We zijn daar bij ons vorig bezoek niet aan toe gekomen, maar we weten dat het zeer de moeite waard is. Sintra is een stadje met veel kastelen en paleizen. Het fort is legendarisch. 1000 jaar geleden aangelegd door de Moren. (Blijken hier Syriërs te zijn geweest) Het ligt boven op de berg en is heel groot en bovendien prachtig aangelegd.
Sintra Moors kasteel: Adembenemend mooi qua ligging en architectuur
Ook bezoeken we het paleis van Sintra dat wordt aangeprezen in de ‘lonely planet‘ als Disneyachtig. Het is inderdaad mooi, maar het valt ons wat tegen. Later blijkt dat het het verkeerde paleis was.
Sintra wandeling
We varen door van Cascais naar Sines.
Een plaatsje waar Vasco da Gama is geboren. Vasco da Gama was diegene die als eerste de route naar India via de westelijke route vond. Hij is overigens begraven in Lissabon in de Jeronimos Monastry die symbool staat voor Portugals rijkdom in het begin van de 16de eeuw.
Het is voor ons een strategische stop halverwege het laatste stukje westkust voordat we de Algarve bereiken.
Boulevard Sines met het geboorte huis van Vasco:
De grote man die de route naar India vond door west om te blijven varen
et stadje is aardig maar ook al wat verlaten voor wat betreft het toerisme. Het havenkantoor is 12 uur per dag bezet, maar er komen maar twee klanten. Ik benijd het meisje niet dat daar de hele dag zit. (ja, 12 uur per dag, 5 dagen in de week)
Je ziet in Portugal overal dat ze de communistische tijd van Salazar en de crisis nog niet te boven zijn. Veel inwoners waren de vorige eeuw geëmigreerd en jongeren trekken nog steeds weg. Een overschot aan woonruimte resulteert. Op de radio hoorde ik dat er een Portugese wet is die verbood de huren te verhogen. Dat betekende dat er woonruimte voor b.v. 5 euro per maand gehuurd kon worden. Fijn voor de bewoner, maar wat betekent dat voor de verhuurder die onderhoud moet plegen?
Snel door en de hoek om richting Algarve!
Om bij de Algarve te komen moeten we de kaap ‘Cabo de Sao Vicente’ om.
Hier istie!
Portugal Algarve
Het wordt een lange tocht van in de 70 mijl. Dat is voor ons 12-14 uur varen. We komen dan ook in donker aan in Lagos. Op zich een beetje tricky want er zijn veel visnetten die je graag wil ontwijken. Verder is het moeilijk de lichten van het havenhoofd te onderscheiden t.o.v alle lichten die er op het land ons toe lijken te schijnen. De plotter laat ons opnieuw niet in de steek en we varen in donker het kanaal in waar we een plekje vinden aan de meldstijger. We zijn in de Algarve!
Vlak langs dit fort varen we bij nacht Lagos binnen. Het fort is dan ook extra versterkt aan de zee kant (lezen we laterJ) om onze aanval af te weren!
Bij het aanvaren van Lagos voelt het aangenaam warm. Er blijken hier opvallend veel Engelsen te zijn waarvan er een behoorlijk aantal in de jachthaven verblijven. Er zijn dan ook de nodige pub-achtige bars te vinden met grote TV-schermen met alle soorten sport er op. Ook wij laten ons verleiden om een avondje voetbal te kijken.
De stad Lagos heeft een lange handels geschiedenis. Voornamelijk met Brazilie en Noord Afrika. Een gezellig centrum me muziekanten en veel winkelstraatjes. De jachthaven is groot en duur. Gelukkig liggen we voor half geld, maar een jaarplaats hier kost het vier- tot vijfvoudige als in Nederland.
Diny herinnert zich de Algarve nog uit de folders tijdens haar ANWB tijd. Even een paar foto’s, want dit is wat ze herkent.
Lagos jachthaven Lagos kust met ons, of kust, met ons
We wandelen, klimmen en klauteren in de omgeving. We zien de prachtige rotsformaties, de grotten, het fort en velen andere mooie zaken. Wat me opvalt is dat iedereen zich wil laten fotograferen. Vooral vrouwen die zich in de meest sexy poses op de verschillende rotsen laten ‘nemen’. Haar sus, haar zo, buik in, heupen draaien, toch van opzij, of liever half omgedraaid naar achteren, of….
Ik probeer het ook uit ballorigheid…
Alvor (Barra de Alvor)
Vlak bij Lagos, op nog geen 3 mijl, ligt de baai van Alvor. Er is een ondiepe baai die afgeschermd is door twee pieren naar zee toe, en door zandbanken en heuvels aan de binnenkant. Een soort wadden gebiedje. Het verval is hier drie meter. Het is een natuurgebied voor vogelliefhebbers. Wij varen er in bij opkomend tij, want het is overal ondiep en de boeien (er zijn er maar twee) liggen niet op hun plek. De diepte meter geeft aan dat we soms maar 30 cm onder de kiel hebben als we richting het dorp varen. In het smalle kanaaltje liggen een paar zeilschepen achter het anker. Links en rechts de zandbanken.
Alvor ankerslootje (bij hoog water)
Het dorp Alvor staat niet in de Lonely Planet, en eigenlijk is dat onterecht. Het is pittoresk. Vele eettentjes en barretjes tegen een heuvel op. Een prachtig lang strand dat overgaat in de mooi gevormde rotsen die door de golven zijn uitgesleten. Het dorp leeft en bruist. Naast de lokale bevolking zijn er veel Engelsen met de bijbehorende pubs, Duitsers en ook Nederlanders.
De baai ligt vol met bootjes in een ogenschijnlijke rare orde. Pas als het echt laagwater is blijkt waarom.
De lokale bevolking is veelal terug te vinden op de drooggevallen banken met een emmer en een schepje om de avondmaaltijd te verzorgen. De lucht van brandend houtskool en gegrilde vis hangt door het hele centrum heen.
In de eerste instantie ruikt het lekker, maar na verloop van tijd staat die vette lucht me tegen. Even geen vis voor mij…
Het dorpje ziet er bij nacht schattig uit. Muziek klinkt vanuit de verte, de kerkklok geeft onregelmatige signalen af. Het leven is hier prima uit te houden.
Sommige zeilers liggen hier al weken.Anderen vertrekken van hier naar de Canarische eilanden. We luisteren naar hun vorderingen via de SSB radio die we aan boord hebben. De Dingo, Agape, Linde zijn schepen die we om 19.00 (UTC+1) op 8.122Mhz spreken samen met de Sun Ra, de Heavy Metal, en de Zeester die hier nog in de rivier liggen.
Posities en ervaringen worden uitgewisseld. Ze hebben flinke voortgang, maar ook flinke zeegang. Hebben moeite met slapen, en hier een daar wat schade. Toch houden ze de moed erin.
We houden ons verder bezig met de vraag hoe en wanneer wij verder gaan. Dat het nog hoppen wordt langs deze prachtige kust is zeker. Alleen hoelang we waar blijven is nog onbekend. Voorlopig richting Oost zolang het weer aangenaam genoeg is!
