ABC eilanden Bonaire en Curaçao

                              Bonaire: Leguanen kom je veel tegen op dit eiland, ze zijn helemaal niet schuw

 

Op het moment van schrijven verblijven we in het Spaanse Water in Curaçao.

Het was in 1634 dat de West Indische Company (WIC) de overgave van de Spanjaarden hier tekende. De Spanjaarden vonden Curaçao een ‘ isla Inutile’ ofwel een nutteloos eiland. Met uitzondering van een wisseling van de wacht (de Engelsen namen het eiland over en worden later door de bevolking verdreven) is de invloed van de WIC en de Nederlanders gebleven. (tot aan het faillissement van de WIC bleef Nederland buiten spel)

Op dit nutteloze eiland waren in die tijd al veel experimenten geweest met het houden van dieren en het ontwikkelen van landbouw. Alleen schapen en geiten leken het hier wel goed te doen.

Later bewees dit eiland zijn ‘dienst’ door als doorvoerhaven van de slavenhandel te fungeren. Nog later, toen er olie werd gevonden bij Venezuela heeft Shell hier een raffinaderij neergezet en werd dat een deel van de inkomsten.

In 1954 kwam een einde aan de koloniale status en in 2006 begint de ‘status aparte’ waarbij o.a. Curaçao een eigen grondwet naleeft en in 2010 wordt deze status ontbonden en staat Curaçao (vrijwel) op eigen benen.

Vandaag las ik hier in de krant dat het slecht gaat met de economie. De werkeloosheid is gestegen naar 21% en er verlaten meer mensen het eiland dan dat er bij komen…( dit was weer het geschiedenislesjeJ)

 

Na de tocht uit Carriacou komen we aan in Bonaire. We blijven er vier weken. Eerst gunnen we ons een week in de Marina. Een lekker douche en de fietsen op de steiger zijn de belangrijkste redenen, want op dit eiland is het prima fietsen!

Bonaire is niet zo groot, misschien vergelijkbaar met Terschelling en ligt op 50 mijl afstand van Venezuela. Er zijn zo’n 20.000 inwoners van wie veel de Nederlandse nationaliteit hebben  en voor de rest mensen met verschillende achtergronden. Naast het Nederlands wordt hier Papiamento gesproken. De meeste mensen wonen in de hoofdstad Kralendijk. Een gezellig dorp met veel pastelkleurige huizen onder de Caribische zon en uitgerust met een boulevard waar de bezoekende zeilschepen aan moorings ( soort boeien) liggen afgemeerd.

Er is ook nog een eiland dat Klein Bonaire heet en waar snorkeltours naartoe gaan. In de baai is het gezellig en bedrijvig  vooral als er een cruiseschip ligt aangemeerd en ‘s avonds komen de lokale motorrijders langs met veel kabaal. De boulevard is misschien een kilometer lang zodat meerdere rondjes gereden kunnen worden. Dit niet tot ons genoegen.

Langs het water ook Karel’s bar waar veel zeilers samenkomen op het happy hour. Deze bar heeft ’s avonds ook verlichting onder water zodat je de vissen langs ziet zwemmen.

Hier ligt de Dayak op de rede van Bonaire bij Kralendijk. De foto is genomen door Coen van de Heavy Metal die in zijn mast geklommen was. Goed te zien is dat we op de rand liggen naar diep water en hoe helder het water onder de boot is. De schaduw van de Dayak weerspiegelt op een meter of 6 op de bodem.

Wie zou hier nou niet willen liggen?!

Bonaire is bekend onder de duikers vanwege het heldere water en het gevarieerde onderwaterleven. Helaas is veel van het koraalrif door een tropische storm verwoest maar er is nog genoeg te zien.

Diny heeft een ‘full face’ masker om mee te snorkelen.

 

 

 

 

 

Zo helder dus; mooring inspectie.                                                        Vreemd ontwerp vis

 

 

                                                Goede samenvatting van wat we hier zien op het strand…

 

 

 

 

 

 

 

 

Bij Surfers Paradise komen we deze VW bus tegen. Helemaal verrot…

 

 

 

 

 

 

 

                                                                    Surfersparadise

Zoutwinning op Bonaire, nu door Cargill. Vroeger verscheepten de Nederlanders hier het zout vandaan om de vis te pekelen die in de Noordzee gevangen werd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Schepen die zout kwamen halen werden naar de witte of oranje piek verwezen om af te meren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                       Slavenhuisjes bij de zoutwinning

 

                                                            Spring maar achterop!

 

 

 

 

 

 

Veel loslopende ezels. Er is ook een ezelopvang waar zo’n 700 ezels verblijven, maar er lopen er nog steeds veel los.

 

 

 

 

 

 

                                              Fietstochtje langs de kust: Overal kun je snorkelen en duiken.

Klein Curacao 

Omdat Fleur naar Curacao komt kunnen we niet te lang blijven op Bonaire. We besluiten om niet rechtstreeks naar Curaçao te varen want er ligt nog een eilandje tussen genaamd ‘Klein Curaçao’.

Dit eilandje in onbewoond, maar er komen wel dagtoeristen.

Na een korte trip arriveren we op een vrijwel leeg eiland. De ankerplaats is zo onrustig dat we het aan land gaan met de dingy maar even uitstellen en de ochtend afwachten en hopen op minder golven en wind. Hetgeen lukt.

 

Midden op het eiland staat een verlaten vuurtoren van mooie architectuur. Tegenwoordig staat er een ISO QF te knipperen in de nacht. Het gevoel dat hier op je over komt is fantastisch. De leegte, de wind, de zon, de kaalheid, het geluid van de golven die op de kust beuken, en de romantiek van deze plaats is moeilijk te beschrijven. Te meer omdat er ook nog twee wrakken op de kust liggen te verrotten.

Hier hebben dus mensen gewoond en gewerkt, hoe zijn die strandingen tot stand gekomen, wat is hier gebeurd?

 

                                        De Dayak voor anker aan de lijzijde van Klein Curacao

 

 

Als we uitgewandeld zijn en de toeristenboten komen er aan gaan we anker op naar het Spaanse Water in Curaçao.

Curacao:

Dit is een overzicht van het Spaanse Water in Curaçao. Een natuurlijke baai met vele vertakkingen. Tegenwoordig staan er prachtige villa’s en hotels langs de kanten. Een klein nadeel: door de ligging van omringende bergen staat er een flinke wind door de baai die voor kleine staande golven zorgt. Het is dan ook heel moeilijk om met de dingy droog naar de boot terug te keren van een walbezoek!

Het inklaren verloopt soepel. Je moet er wel voor naar Willemstad, maar dat is geen straf. Willemstad staat op de Unesco lijst van werelderfgoed.

Bij het inklaren drinken we koffie bij ‘de Gouverneur’. 6 Jaar geleden zat ik hier met Pieter en Monique die met hun zeilboot de Deesse op wereldreis waren en waarmee ik mee mocht naar San Blas. Wat een prachtige reis was dat; we hebben nog heel wat te goed.

Nu hier op eigen kiel en, … met Diny!

In Curaçao vind je alles wat je hartje begeerd. Willemstad is mooi gerestaureerd. De pastel tinten van de gebouwen aan de grote baai zijn verfrissend, de pondjes brug die de twee wijken Punda en Otrobanda verbindt is ’s avonds verlicht. Leuke terrassen, eettenten in een omgeving waar de geschiedenis letterlijk van af springt. Oude fortmuren en kanonnen (bij de marine heten ze kanons!) mooi verlicht en ingericht.

Op het Wilhelmina plein zijn verschillende restaurants te vinden waar we op donderdag aanschuiven voor ‘happy hour’, de daghap en live muziek. Het is een levendige bedoening en we genieten volop.

Als we op zo’n avond John (van de Asha), Martijn (van de LEF) en Dennis (van de Mach 3) uitnodigen (allen bootjesmensen die we kennen) schuiven ook Peter en Jaqueline Kunst van de Elizabeth aan en die worden weer vergezeld van Amerikanen en Canadezen. Je kunt je vast wel voorstellen hoe zo’n avond verloopt… Proost!

Het eiland is mooi, de omringende zee prachtig, de passaat staat eigenlijk altijd door. ‘Het waait hier hard of het waait hier harder’ geldt hier. Het eiland is op dit moment nog dor en wacht op de regentijd in okt/nov. De stranden zijn prachtig en goed verzorgd. Wij bevinden ons op loopafstand van Papagayo. Zo’n plek die je vooraan in de folders vindt. Ligstoelen, wit zand, bar aan het strand, palmbomen, lekkere muziek, een zoutwater zwembad waarvan de rand boven de zee eindigt en waarlangs je op de azuurblauwe golven kijkt. Om je heen mooie gebruinde lijven. Wat wil je nog meer. Verder op het eiland is een klein strand waar 4 zwarte biggetjes rondlopen, je moet dan wel langs het meer waar de flamingo’s staan en mocht je daar stoppen; ze hebben heerlijke patat aan de overkant van de weg! Verder aan de Westpunt zwemmen we met schildpadden. Zo maar… Niet 1, maar een heleboel.

Eindelijk mooie foto’s kunnen maken van deze inspirerende dieren. En dan, als je de hoek omgaat is daar Jaanchies. Een restaurant waar de omringende tuin vol zit met gekleurde vogels. De eigenaar zet schoteltjes met suiker klaar. We zien er honderden en in alle groottes. De eigenaar komt zelf aan je tafel zitten om te vertellen wat er in de keuken vandaag te vinden is. Het varieert tussen draadjes vlees, kip waarvoor de haan al voor opvolging zorgt, leguaan en meer van dat soort dingen. Alles wordt bereid met heel veel Liefde, en als je je bordje leeg eet vertelt Jaanchies, is er nog een verassing….

Wat een heerlijke sfeer! Ik kende deze plaats al toen ik hier met Pieter en Monique zes jaar geleden zat en had Diny er al over verteld. Nou, ze was onder de indruk.

Fleur is inmiddels gearriveerd voor een korte vakantie en vergezelt ons naar al deze dingen en geniet volop. Ze heeft een eigen verslag gemaakt dat ik plaats onder Girls Talk op deze site.

 

Hieronder een foto impressie van Curacao:

 

                                                Uitzicht op Otrobanda met de pondjesbrug

 

 

 

                       

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Punda by night                                                                                Kust Willemstad

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jaanchies restaurant met een tuin vol vogels en waar alle gerechten met veel Liefde klaargemaakt worden. Honderden vogels in de tuin. Hier was ik ook met Pieter en Monique. Dank voor de tip!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Speciaal voor de ANWBtjes!   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het wrak van een sleepboot                                                             Eindelijk van dichtbij!!!

 

 

 

                                                     

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'gewoon grafittie' wat kan ik hier jalours op zijn!

 

 

 

We zijn van plan om hier langer te blijven en het orkaan seizoen af te wachten voor we verder gaan. Dus zo’n beetje tot november. In de tussentijd gaat de boot nog op de kant voor onderhoud en gaan we nog op bezoek in Nederland en Spanje. Nederland omdat de gemeente het onzalige idee heeft om iedereen die niet minimaal 4 maanden per jaar achter zijn eigen geraniums zit, uit te schrijven met alle consequenties van dien. Ze eisen dat we in persoon aan het loket verschijnen om een briefadres aan te vragen dat overigens hetzelfde mag zijn als waar we nu wonen, anders worden we met onbekende bestemming uit geschreven en kunnen we geen rijbewijs/paspoort/ziektekostenverzekering/AOW etc. meer krijgen. Wie verzint nou zoiets?

 

Naar Spanje gaan we omdat Jiske daar nu woont en er een baan heeft. We willen graag zien hoe ze woont en kijken of het werkelijk zo leuk is…