Na lange tijd niet meer geschreven te hebben van mij ook weer eens een update:
Heel langzaam verdwijnt Santa Marta, de hoge witte gebouwen omgeven door bergen, uit het zicht. Het is het begin van de middag en we zeilen met een lekker windje, schuin-achter, naar Cartagena, de volgende Colombiaanse stad.
We zijn hier tijdens onze rondtrip met Jiske al een paar dagen geweest maar vinden het de moeite waard om er nog een keer naar toe te gaan.
We zijn 6 weken in Santa Marta gebleven en hebben de stad dus goed leren kennen. Wat aanvankelijk onwennig aanvoelt is nu inmiddels gewoon en bekend geworden. Dat betekent je meer thuis voelen. Niet meer opkijken van allerlei zaken zoals bedelaars soms met het hele gezin, die je 2 snoepjes aanbieden tegenover wat muntjes. Of de rapper die een paar haltes meerijdt in de bus en alle passagiers betrekt in zijn rap. Alles brengt een beetje geld op
Het verschil tussen arm en rijk is hier duidelijk aanwezig. Wij voelen ons rijk en daardoor ook schuldig dat wij niet iedereen wat geld toestoppen.
Ook zijn er de mannen/vrouwen die met fruitkarretjes en andere waren door de stad lopen. Het fruit ziet er prachtig uit en we kopen het ook geregeld, vooral mango’s.Er zijn veel (piepjonge) politieagenten op straat, ze zijn heel toegankelijk en het voelt niet vervelend.
Onze marina ligt naast het strand dat door veel families wordt bezocht. Je kan er tentjes met stoelen huren. Het is er druk en gezellig. Helaas is de zee daar niet helder en blauw.Dit komt omdat er iets verderop een rivier uitmondt in zee en ernaast een industriele haven ligt.
Onze marina
De tentjes op het strand die je kan huren
De boulevard van Santa Marta
Er zijn in Santa Marta verschillende grote winkelcentra met de duurdere winkels en soms met een grote supermarkt, de Jumbo.Dus alles is volop te koop.
We hebben een lekker koffietentje ontdekt, Juan Valdez (soort Starbucks) met een fijne tuin met grote bomen.Hier gaan we geregeld naar toe voor een heerlijke moccachino.
’s Avonds is het gezellig in het centrum met veel bars en restaurantjes. Je ziet het, wij komen onze dagen wel door. Wel moeten we ons er van bewust zijn dat we geen vakantiegangers zijn anders gaat ons geld er wel erg snel doorheen.
Vanuit Santa Marta hebben we nog een 3 daagse tocht gemaakt naar het Tayrona Park. Twee uur rijden met een lokale bus die echt niet berekend is op Marten zijn lange benen.
Tayrona Park
Een strandlandtong, aan beide kanten zee
Indianen, altijd in het wit gekleed in dit deel van Colombia, verkopen kokoswater
Allemaal goede herinneringen, nu weer terug op de boot.
We zijn nu 4 uur verder en zien vanaf de boot alleen nog heel vaag de omtrekken van de bergen rondom Santa Marta. 3 Mijl voor ons vaart een Nederlandse boot die we in Santa Marta hebben leren kennen en waar we een paar gezellige uurtjes mee hebben doorgebracht. Helaas hebben zij een andere bestemming. Zo gaat dat met zeilers. Leuke contacten, sommige kort en anderen van langere duur. Verschillende boten die we kennen varen nu richting Panama om over enige tijd het Panama Kanaal door te gaan. Dit gaan wij niet doen.
Een half uur na weer een prachtige zonsondergang is alles zwart Je ziet geen horizon meer. Gelukkig is er een mooie sterrenhemel en je ziet wat lichtjes op de kant. We varen langs de noordkust van Colombia.
We gaan weer wachten draaien 3 uur op, 3 uur af. Wat meestal neerkomt op Marten 4 uur op en ik 2 uur. Dit wil Marten zelf. Hij vindt het zo prettig om in het donker te varen dat hij zich eigenlijk geen tijd gunt om te slapen.
De zon komt inmiddels weer op en we zien de gebouwen van Cartagena in de verte.
Om 10 uur zijn we aangekomen en we liggen weer in een andere marina. Weer even wennen. Er liggen hier niet veel bewoonde boten, op een paar Amerikaanse, 2 Duitse en 1 Franse boot na.
Cartagena is een mooie stad met een prachtig oud centrum. Het ziet er wat ontwikkkelder uit dan Santa Marta. Waarschijnlijk zijn er daardoor meer toeristen hier.
Ons pleintje waar het altijd heel gezellig is.Dit is niet in het oude centrum maar in Getsemene, een oude arbeiders/kunstenaarswijk
Volgende week gaan we weer een binnenlandse trip maken. Omdat Marten hier wel uitgebreid over zal schrijven zal ik daar alleen maar een paar foto’s van plaatsen.
De koeien hier hebben een goed leven!
Samengepropt in een open jeep zijn we ook nog een dag naar het dorp Filandia gegaan. Dit dorp is net zoals veel Colombiaanse dorpen heel kleurrijk en vol mooie huizen.
Een karakteristiek Colombiaans restaurant. De sombrero's worden hier volop door de mannen gedragen.
Er wordt goed gezorgd voor de straathonden
Vorige maand beseften we ons dat we inmiddels al 2 ½ jaar onderweg zijn. We behoren niet meer tot de “vertrekkers” (nieuwkomers) maar zijn ook nog lang niet de ervaren “live-on-boards”. Ons vertrek voelt ver weg, we hebben behoorlijk wat ervaring opgedaan maar toen iemand onlangs vroeg “ zijn jullie thuis?” dacht ik thuis?? Ja inderdaad thuis! Zo voelt het voor mij dus niet echt, het is onze boot. Veel andere zeilers hebben hun huis verkocht en is de boot dus echt hun huis. Wel voelt het nu anders dan bijv. 2 jaar geleden, niet meer alleen "reiziger" maar ook ons "gewone" leven. Waar ik zelf hier in de Carieb wel moeilijk aan kan wennen is de warmte en als we dus een trip naar het binnenland maken geniet ik extra van de lagere temperaturen ( 26 i.p.v. 32 graden) en het slapen onder een deken! Je raakt ook het gevoel voor maanden/winter kwijt en heb echt geen idee dat het nu februari is. Ondanks dat ik nog wel luister naar het schaatsen op de Nederlandse radio.
Onze Spaanse les is er de laatste tijd behoorlijk bij ingeschoten hetgeen betekent dat we ons moeilijk verstaanbaar kunnen maken. Een woordje hier en een woordje daar, maar we vinden onze weg en Colunbianen zijn erg vriendelijk. Wel volgen we momenteel de Spaanse serie Narcos waar we wel wat woorden oppikken maar dan soms de minder nette woorden.
Marten heeft sinds kort facebook ontdekt. Hij kan genieten van de site "vaarbewijs gekocht" en op de cruisersites Curacao en Rio Dulce staat vaak nuttige info.
Het bevalt ons dus nog steeds goed, met veel ups en soms wat downs.Zo kan ik nog steeds wel opzien tegen een (vooral langere) zeiltrip. En is heet en klam weer ook niet altijd prettig. En de 30e verjaardag van je dochter en moeten missen is ook niet fijn. Maar er staat zoveel tegenover!!
